Wysunę dwie tezy: kto im zorganizował bankructwo lub alternatywnie czemu wielkie spółki florenckie zwinęły się z rynku w dotychczasowej formie. Dlatego potrzebne mi były te wszystkie notki o Urzędach Zbożowych i te nudy o buchalterii weneckiej ;)

Domyślam się, że Pan już wie o co chodzi, bo z tym  bankructwem Peruzzi/Bardi miał Pan dużo racji :).

Powinienem się uwinąć z finałem do piątku. 

Zastanawiałem sie tylko czemu akurat Florencja. Siena mniej więcej jak Florencja była terenem walk między gwelfami a gibelinami. Podejrzewam, jednak że ważnym czynnikiem było położenie Florencji nad rzeką Arno. Choć Braudel pisał w "Morze środziemne.." że to bywało źródłem kłopotów, ale jak jest rzeka to może być barwienie tkanin i pewnie można zorganizować folusze, choć one wymagają raczej wartkich nurtów. Ale może Arno ma jakieś bardziej "dynamiczne" dopływy, nie byłem tam to nie wiem :)

Wiem, że Piza była w całości gibelińska, a łatwiej byłoby zorganizować handel w tym miejscu, więc podejrzewam  że w tym układzie papież miał coś do powiedzenia (albo Genua). Ale oczywiście pozostaje kwestia tej ludności napływowej, która tak dynamicznie napłynęła. 

tzn. ja podejrzewam Katarów i taka była intencja tekstu :) ale to jest oczywiście całkowicie nieuprawnione :P. musimy wierzyć w rolników-przybyszów z contado, którzy jak piszą niektórzy -  natychmiast zatrudnili się w przemyśle tekstylnym. po prostu usiedli przy krosnach i cyk...

Interesująca hipoteza, ale parę punktów wymaga dopracowanie.

Ekspansja miast toskańskich zaczęła sie przed wojnami katarskimi, a więc nie może być wyłącznie ich skutkiem. Pod koniec XI wieku Piza potroiła swój zabudowany obszar miejski z 30 do 114 ha. Mniej więcej w tym samym czasie hrabiowie Alberti z zamku Prato zachęcali do napływu ludność wiejską, przekazując chetnym ziemię pod zabudowę pod warunkiem złożenia hołdu lenniczego (fidelitas). W 1194 r. Arezzo znacznie powiększyło mury miejskie, aby pomieścić nowych obywateli, a na początku XIII w. "nowi" florentczycy, wywodzący sie głównie z zamożnej ludności wiejskiej, zaczęli osiedlać sie poza murami, dając początek przyszłym nowym dzielnicom.

Sama Florencja nie była chyba aż tak mało znaczacym miastem, skoro w 1202 roku zdołała zdobyć i kompletnie spustoszyć ufortyfikowane Semifonte, a ludność wygnać. Uchodźcy zasilili San Gimignano, które powiększyło w związku z tym obwód swoich jeszcze X-wiecznych murów z 1108 m do 2176 m.

Oczywiście upadek herezji mógł spowodowac jakąś falę emigracji do północnych Włoch, z którymi w poprzednim stuleciu łączyły Langwedocję ożywione stosunki handlowe. Ale nie mogło to trwać nawet do połowy stulecia. Przeciez nie błąkali się przez dziesięciolecia niczym lud Izraela po pustyni zanim doszli do włoskiej ziemi obiecanej. Krucjata zakończyła się w 1239 roku. Kto miał zostać, ten został; kto miał wyemigrować - wyemigrował niedługo potem.  Montségur to katarska Masada - broniło sie tam kilkuset ludzi i prawie wszyscy zginęli.

Tymczasem na przełomie XIII i XIV wieku Florencja zbudowała szósty pierścień murów, o długości 8500 metrów, otaczających obszar 430 ha, czyli pięciokrotnie większy od poprzedniego. A i to nie wystarczało. Proces aneksji wsi nie zawsze przebiegał bezboleśnie, co widać na przykład w epizodzie udokumentowanym we Florencji: w 1290 r. pewna liczba mieszkańców miasta nielegalnie zajęła działki na zewnątrz murów i żądała prawa ich odkupu. Z pewnością nie była to ludność od dawna osiadła.

(głównie na podstawie: Duccio Balestracci, Immigrazione e morfologia urbana nella Toscana bassomedievale)

Sorry, kruycjata zakończyła się jeszcze wcześniej - traktatem paryskim 1229 roku. Ewentualnych śladów "nienormalnie" zwiększonej migracji (jeśli była) trzeba szukać około tej daty.

Zanalazłem coś takiego:

§ 53. — How the golden florins were first made in Florence.

1252 A. D.

The host of the Florentines having returned, and being at rest after the victories aforesaid, the city increased greatly in state and in riches and lordship and in great quietness; for the which thing the merchants of Florence, for the honour of the commonwealth, ordained with the people and commonwealth that golden coins should be struck at Florence; and they promised to furnish the gold, for before the custom was to strike silver coins of 12 pence the piece. And then began the good coins of gold, 24 carats fine, the which are called golden florins, and each was worth 20 soldi. And this was in the time of the said M. Filippo degli Ugoni of Brescia, in the month of November, the year of Christ 1252. The which florins weighed eight to the ounce, and on one side was the stamp of the lily and on the other of S. John. By reason of the said new money of the golden florin there fell out a pretty story, and worth narrating. The said new florins having begun to circulate through the world, they were carried to Tunis in Barbary; and being brought before the king of Tunis, which was a worthy and wise lord, they pleased him much, and he caused them to be tried; and finding them to be of fine gold, he much commended them, and having caused his interpreters to interpret the imprint and legend on the florin, he found that it said: S. John the Baptist, and on the side of the lily, Florence. Perceiving it to be Christian money, he sent to the Pisan merchants, who were then free of the city and were much with the king (and even the Florentines traded in Tunis through the Pisans), and asked them what manner of city among Christians was this Florence which made the said florins. The Pisans answered spitefully through envy, saying: “They are our inland Arabs”: which is to say, “our mountain rustics.” Then answered the king wisely: “It does not seem to me the money of Arabs. O you Pisans, what manner of golden money is yours?” Then were they confused, and knew not how to answer. He asked if there were among them any one from Florence, and there was found there a merchant from Oltrarno, by name Pera Balducci, discreet and wise. The king asked him of the state and condition of Florence, whom the Pisans called their Arabs; the which answered wisely, showing the power and magnificence of Florence, and how Pisa in comparison was neither in power nor in inhabitants the half of Florence, and that they had no golden money, and that the florin was the fruit of many victories gained by the Florentines over them. For the which cause the Pisans were shamed, and the king, by reason of the florin and by the words of our wise fellow-citizen, made the Florentines free of the city, and allowed them a place of habitation and a church in Tunis, and he gave them the same privileges as the Pisans. And this we knew to be true from the said Pera, a man worthy of faith, for we were among his colleagues in the office of prior.

https://www.elfinspell.com/VillaniBk6b.html

Z pewnością nie uwzględniłem wszystkich czynników. Zawsze jest tak, że sprawy są bardziej skomplikowane. Dzięki za konstruktywną krytykę :). Moim głównym zamierzeniem było poddanie w wątpliwość dominującej narracji, że napływ ludności do Florencji to tylko lokalna sprawa. Akurat bliskość konfliktu z katarami i budowa przemysłu włókienniczego nasunęły mi myśl o napływie ludności np. z Langwedocji. Oczywiście nie uważam że to był jakiś jeden "strzał" ale przypuszczam że taka wymiana czy napływ po prostu miały miejsce z jakichś powodów. Po prostu nie mogę jakoś przyjąć do wiadomości że migracje to tylko w promieniu 40 km. Mamy sieci handlowe rozciągające się na setki czy tysiące kilometrów ale migracje to tylko ze wsi do miasta. Konflikt z Katarami i następnie gwałtowny rozwój Florencji (nota bene tolerowana przez Genuę i Wenecję bo nie miała aspiracji do bycia potęgą morską-ale za tym kryje się pewien trop "spiskowy") niemal postępujące po sobie. 

Co do miast Toskanii to przy całym tym wzroście to jednak właśnie Florencja osiąga rozmiary metropolii i napływa tyle ludności. wg źródeł z których korzystałem zajęło to ok. dwóch pokoleń gdzie szczyt (jak mniemam) to 1300 r. o tych murach czytałem ale zapomniałem. niezłe - zmilitaryzowane popolo i 6 pierścieni murów. w źródłach z których korzystałem pisano że Florencja stooniowo narzuciła dominację okolicznym miastom, w tym zwłaszcza Pizie. 

Ale przecież to wszystko jedynie popiera katarską hipotezę. Wydaje mi się że słowo Katarzy tutaj namieszało. Nie można brać dosłownie tej etykiety, która nawet nie wiadomo co oznacza. Są bardziej legendą niż obecni w źródłach. Stali się pretekstem do krucjaty, w której chodziło tylko i wyłącznie o zwykłe przyziemne interesy. Czyli przejęcie świetnego interesu. Dlatego może dużo lepiej będzie jeśli zamiast Katarów tych ludzi nazwiemy Gibbelińskimi Bankierami.

To oni kontrolowali Langwedocki interes, który przecież wytwarzał masę kasy. Przychodzą ludzie z północy i jakie mieli ci bankierzy wyjście? Podporządkować się, walczyć lub przenieść interes. To chyba oczywiste. Próbowali walczyć ale ostatecznie przegrali i przynajmniej część z nich nie zamierzała stać się poddannymi królów Francji. W istocie mieli sporo czasu na zorganizowanie nowego interesu. Francuzi zdaje się dopiero po śmierci Rajmunda VII 1249 zajęli bezpośrednio Langwedocję. 

A w 1252 Florcencja zaczyna bić Florena. Skąd wzięto kasę? No ktoś musiał ją przynieść. Powyższa legenda z Tunisu pokazuje że Florencja była świeżym przedsięwzięciem skoro ani miasta ani monet nie znał król Tunisu. Kto mógł tak szybko wyłożyć kasę, stworzyć cały potężny ośrodek? Oczywiście tylko ludzie, którzy tą kasę mieli. Bankierzy.

ahenobarbus podrzuca dalszy trop. Fryderyk II. To oczywiste przecież mamy do czynienia z Gibbelinami. Wyżej napisałem że południe Francji było najbardziej rozwinięte. Ale Sycylia chyba jeszcze bardziej. Była, co dzisiaj wydaje się być zaskakujące, eksporterem zboża i wielu innych produktów spożywczych. Centralnie usytuowana na Morzu Śródziemnym stanowiła punkt przerzutowy dla wszelkich towarów. Swoje wtyki mieli tam wszyscy. Nie tylko Europejczycy ale też Arabowie i Żydzi. Po prostu miejsce w którym kasa rodziła sie sama a władcom pozostawało tylko ją zbierać. 

Mamy A Langwedocję + B Sycylię wszystko pod kontrolą tych samych ludzi. Mamy Pizę pod kontrolą tych ludzi. Mamy wrogiego papieża. Mamy ustalonych już odbiorców tekstylnego towaru z Langwedocji. Gdzie zamierzacie ulokować nowy interes? Musi być w miarę blisko tych odbiorców. Mieć zaplecze ludnościowe ale i też w miarę pobliski przyjazny port do przerzutu towarów. Musi być na drodze która prowadzi do klientów. Ale też w miarę bezpiecznie ulokowana od cwaniaków z północy. Taki silny ośrodek na północ od Rzymu sprawia też że dostajemy jakąś możliwość szachowania tego miasta z jednej strony. Ale z drugiej każdy podróżnik do Kościelnego centrum podróżuje przez Florencję a zwykle ma on trochę kasy i może zostawić we Florencji.

Po prostu Florencja jest idealnym miejscem do inwestycji z punktu widzenia Gibbelińskich Bankierów.  Idą na całego. Powstaje nowa doskonałej jakości waluta. Z kontrolowanej Sycyli sprowadza się zboże, które podobno jest matką wszelkiego handlu. Tylko Gibbelinowie mogli zorganizować taki interes w tym miejscu. A „frankońskie” sępy tym razem już bez krucjatowych pretekstów oczywiście nie mogły tego przepuścić i tak pojawia się Karol Andegaweński. Ze doskonale wyposażonym wojskiem i armią biurokratów, którzy skądś wszystko wiedzą i błyskawicznie biorą się za przejęcie czyjegoś interesu.

Król Karol zostanie panem największej części świata. Należy ona bowiem do niego i dla niego została stworzona – śpiewał nadworny trubadur Karola. Nie zapominamy o propagandzie oczywiście. Powstają legendy jak to Fryderyk i spóła są arabskie. Ta metoda taka modna przecież. Tylko że władca Tunisu nawet nie wiedział że Florencja jest arabska. Ani skąd się wziął Floren. Ale najlepiej dowalić przeciwnikowi heretyckie powiązania. Zwłaszcza jeśli samemu jest się Arabem i Heretykiem w jednym. Niby niewinnym arcychrześcijaninem ale potrafiącym z jakiegoś francuskiego niczego rzucać rękawice tak wydawałoby się potężnym ludziom. I to skutecznie.

Powiem wam że postrzeganie tego inaczej to akademickie szukanie dziury w całym. Ok można się przyczepić do mojej sugestii że to Frankowie byli tak naprawdę reprezentatami Arabów ale postaram się tego dowieść. Nie jest to skomplikowane tak naprawdę.

Oznacza to, że Pizańczycy uznali ich za rozbójników a nie za biedaków. 

Twoje wyjaśnienie bardzo mi się podoba. Jednak dalej pozostaje pytanie, dlaczego z tym florenem udano się do Tunisu?

Tym władcą był, sądząc po dacie wypuszczenia tego florena, Muhammad_I_al-Mustansir ale jego poprzednik, Abu_Zakariya_Yahya, także bił złotą monetę i był bardzo przychylny Żydom.

He began diplomatic and commercial relations with Emperor Frederick II of Swabia, the Crown of Aragon, Provence, Languedoc, with Venice, Pisa and Genoa. From 1239 he approached the Kingdom of Sicily, in which he paid an annual tribute in exchange for freedom of trade and the supply of Sicilian wheat. As Tunis's maritime trade increased, it became an important economic and cultural center. In the city during his reign took refuge many fleeing the Reconquista, welcoming to his court many notables and scholars of Andalusia.

Abu Zakariyya allowed Jews who had forcibly converted to Islam in the Almohad era to return to Judaism, returning to live in relatively normal conditions. Synagogues closed or destroyed in the Almohad era were reopened or rebuilt. The Jews played a very important role in the economic policy and foreign trade developed by Abu Zakariyya.

Tutaj pada przypis do
http://www.hist-chron.com/afrika/tunesien/EncJud_juden-in-Tunesien03-arabisch-1229-1543-ENGL.html:
W 1239 r. Żydzi z Dżerby założyli kolonię na Sycylii. Fryderyk II przyznał im koncesję na uprawę indygo, które do tej pory sprowadzano z orientu, oraz henny, którą tylko Tunezja dostarczała Włochom. W ramach koncesji oddano im także królewską plantację palm pod Palermo.

Ten ostatni akapit wiele by tłumaczył. Może to była jakaś sieć handlowa? John M. Najemy dziwnie przemilcza Żydów.

Może po prostu faktycznie Żydzi nie odgrywali większej roli we Florencji? :) Może na tym polega dalsza niewygodna prawda? :) Że ci źli antypapiescy Gibbelinowie byli siłą chrześcijańską i starali się mieć oko na Żydów? A ci dobrzy Gwelfowie...

Weźmy pokrewną Wenecję. Choć uznawali ich użyteczność to jednocześnie stworzyli dla nich ściśle kontrolowane getto. Kim więc byli Gibbelińscy Bankierzy? Czemu nie Włochami z Lukki i okolic właśnie? O których mamy naprawdę sporo danych i wiemy że prowadzili bardzo rozległe interesy wtedy. Sama nazwa bank czy lombard ma swoje znane pochodzenie. Wspominałem o książce opisujacej stosunki w Bruggi w XIVw. Tam największymi finansistami byli właśnie ci sami Włosi. Żydów też tam niemal nie ma. Przynajmniej według autora owej książki. Mamy tam tak podobne układy. Też przemysł tekstylny i tych samych wielkich finansistów co w płn Włoszech i też interesy najpierw związane z Cesarstwem, które potem starali się przejmować królowie Francji. Warto zauważyć że w takim włoskim układzie Florencja tym bardziej była narzucającą się lokalizacją na założenie nowego centrum interesów. Była dosłownie na wyciągnięcie ręki.

To oczywiście jest ciekawa sprawa, skad wzięli się ci ludzie ale północne Włochy są naturalnym centrum finansowym tak jak naturalnie z czasem dominację na morzu zdobyły Wenecja i Genua. Najbardziej na północ wysunięte porty, ułatwiające kontakt z północą. Warto pamiętać że Arabowie okupujący Hiszpanię sprawiali że droga atlantycka do takiej Anglii nie była wygodna dla chrześcijan. Przez co Ren i okolice były główną arterią komunikacyjną. I dlatego chyba dość naturalne jest że owi bankierzy prowadzili te same interesy w Langwedocji czy Brugii. I jak wszystko na to wskazuje blokowali Arabom ten rynek. Podobnie jak Arabowie swój. Gdyby współpracowali nie musieliby rozwijać plantacji urzetu tylko sprowadzaliby indygo z Indii. Ren nie musiałby być tak ważny itp. Żydzi przydawali się tym bankierom (z obu stron zresztą) gdyż pewnie byli sposobem na ominięcie blokad. Kiedy Fryderyk rusza z plantacjami Indygo na Sycylii? Wtedy kiedy Langwedocja jest niszczona przez Francuzów i zaczyna brakować barwnika z urzetu. Dlaczego sprowadza Żydów? Bo widocznie wtedy byli najlepszym czy najszybszym sposobem rozwinięcie tego przemysłu. Ciekawe tak swoją drogą że na Sycylii wcześniej były już plantacje Indygo ale zostały porzucone. Może właśnie dzięki Langwedocji, która dostarczyła bankierom barwnik w wystarczającej ilości. Ale kiedy ją stracono trzeba było zapomniane indygo przywrócić.

Wydaje mi się że my nie doceniamy trochę tych ludzi, tych bankierów. Oni raczej wiedzieli z kim mają do czynienia i jak dbać o swoje interesy. W Wenecji widać to znakomicie ale nie ma powodów by ci z Lukki nie postępowali inaczej.

A i jeszcze wrócę do tej historii z Tunisu. To że król pragnął się trochę zabawić kosztem Pizan niewiele zmienia. Tak czy siak Florencja musiała wtedy być świeżym tworem gdyż inaczej wyszedłby na jakiegoś głupka: skąd ta moneta, no jak to skąd, z księżyca... To musiało być więc nowe zjawisko. Zresztą odpowiedź Pizan to potwierdza. Nie twierdziliby że to dzikusy, zasadniczo im podległe, gdyby Florencja już od dawna była poważnym centrum. Tak więc w tej historii mamy jedno i drugie. Tyle że król Tunisu pewnie faktycznie wiedział czym jest Florencja. Ale też w tym nie ma nic dziwnego gdyż przecież wspópracował ściśle z Sycylią. Był nawet wasalem Fryderyka i jego następcy. A nawet podobno bliski przejścia na chrześcijaństwo. Taką to krecią robotę odwalał ten zły antypapieski Fryderyk ze swojej Sycylii. Szczęśliwie przybył do Tunisu ten dobry, król Francji ze swoją krucjatą i wybił te głupie pomysły Tunezyjczykom z głowy.

Tylko że nie mozna być pewnym czy to koncesja na urzet czy indygo. Kiedyś mieliśmy wymianę komentarzy z Umami pod którymś z artykułów, że Arabowie nazywali jedno i drugie taką samą nazwą czyli nil. A które jest które wymaga zwykle szczegółowej analizy. 

Ciekawa jest kwestia samej koncesji, bo wygląda na to że urzet/indygo było tam obecne już duzo wcześniej. 

Jak podaje SD Goitein w India Traders, urzet miał być był powszechną rośliną farbiarską uprawianą w Palestynie już w czasach Misznaickich.  Stąd pewnie specjaliści-Żydzi.

Sycylia była zapleczem produkcyjnym. Tak jak było już pisane na tym blogu - Normanów ktos tam napuścił z misją.

David Abulafia pisze, że już w czasach Rogera II, zajęcia agrarne na Sycylii obejmowały m.in.  produkcję  jedwabiu,
bawełny, trzciny cukrowej, indygo i henny. Zostały one wprowadzone przez Arabów. Produkcja bawełny była bardzo duża już w połowie XII wieku, ponieważ surowa bawełna była ulubionym towarem eksportowym kupców genueńskich, którzy odwiedzali Sycylię. Ze skór zwierzęcych produkowano m.in. pergamin; papirus i papier były również używane jako materiały piśmienne - ten pierwszy był wytwarzany z łodygi sycylijskiego papirusu, a papier prawdopodobnie, z sycylijskiej bawełny. 

Jeśli chodzi o barwniki to ten autor podaje też coś takiego: Wiosną 1058 roku kupiec zmierzający na Sycylię otrzymał (...) indygo, jeśli było dobrej jakości, również mogło być sprzedawane, choć Sycylia produkowała własne. Lapis lazuli było sprowadzane ze wschodu na Sycylię.

A wracając do Florencji. Abulafia i jego zespół (w The New Cambridge Medieval History vol. V) mówią, że w 1237 r. Florencja jest nieznaczącym miastem tak jak podałem w notce.  Ale w 1252 r. biją już złotą monetę, szybciej niż Wenecja. W latach 80 tych XIII w. bankierzy zabezpieczają kredyty królestw Anglii i Neapolu kupując olbrzymie ilości ziemi w okolicy Florencji. W 1300 r. mamy 100 000 ludzi, 6 linii murów i powszchną edukację. 

W tej książce The New Cambridge Medieval History pod redakcją Abulafii jest ciekawa uwaga o ludności:

W południowej Europie niektóre miasta na Półwyspie Iberyjskim i co najmniej do 1220 r. na  Sycylii miały znaczną populację muzułmanów. Na tych obszarach, jak również w południowej Francji, Nadrenii i innych miejscach, istniały również małe miejskie społeczności żydowskie. Żydzi, nawet bardziej niż muzułmanie, byli zjawiskiem miejskim. Żydzi i muzułmanie żyli w tych miastach w swoich własnych, odrębnych dzielnicach. Miasta służyły również jako inkubatory dla eksperymentalnych grup wśród chrześcijan: przede wszystkim beginek i begadów w Liège i miastach nad Renem, takich jak Kolonia, Frankfurt i Moguncja, a także ruch Humiliati w północnych Włoszech, z ważnymi wspólnotami w Mediolanie i Cremonie. Heretyccy katarzy, żyjący wzdłuż łuku od Pirenejów do Apeninów, nie byli wyłącznie miejscy, ale początkowo stanowili znaczną, choć ukrytą grupę ludności w Béziers i Florencji oraz  byli obecni w Asyżu, rodzinnym mieście św. Franciszka.
 

Ze sponsorami - no nie wydaje mi się - po prostu misja KK:) Franciszkanie intensywnie działali we Florencji, ale pamiętaj że Kościół prowadził tam działalność dobroczynną np. w Orsanmichele. Mnie się wydaje, że to było to intensywne "pole walki duchowej" - zwróć uwage chociażby na ten tekst o nauczaniu łacińskim - a Franciszkanie mieli swoja misję jeśli chodzi o ludność, jeśli mam rację - napływową. Wg źródeł Franciszkanie zaczęli pojawiać niemal równo z falami migracji, która to migracja była początkowo zaskoczeniem dla ówczesnych mieszkańców miasta (George W. Dameron - Florence and its Church in the age of Dante). Franciszkanie byli w mieście już od pierwszego dziesięciolecia XIII w. W mieście i okolicach działali tez Dominikanie i Karmelici. 

Ponoć tylko w Paryżu było więcej Franciszkanów niż we Florencji (mniej więcej pod koniec XIII w.). Myślę, że to miasto było miejscem specjalnej troski ze strony papieża. Nieprzypadkowo. 

We Florencji 17% ludzi było ubogich (znowu na podstawie relacji Villaniego, czyli ok. 17 000). Było co robić, nie musiało tu być politycznego "urabiania", a zwłaszcza zwiazków z herezją. Jesli już to była to droga do wyplenienia tego.

Franciszkanie byli zaangażowani w rozdawnictwo jałmużn, żywności, o posłudze duchowej nie mówię. Moim zdaniem oni po prostu doskonale odnajdywali się w takich "rewolucyjnych" środowiskach - finalnie Villani pisze że do 1304 herezja nie stanowiła już problemu dla florenckich urzędników, więc misja Franciszkanów musiała się udać.

Ale możliwe, że niektórzy patrzyli w oczy bestii zbyt intensywnie, bo zdarzały się odstępstwa wśród Franciszkanów, które były później ścigane we Florencji przez inkwizytorów jeszcze w XIV w . To tak trochę jedno przeczy drugiemu. Jak dla mnie musiały być jakieś źródła kontaktu z herezją, nikt tego sam nie wymyśla. Jeśli już bym szukał sponsorów tutaj :) ale możesz się nie zgodzić. 

A jednak to w tym mieście, trzeba przyznać, narodził się renesans. Ale XIV i XV w. były dla Florencji burzliwe. W XIV w. mamy te plajty wielkich superfirm - Bardi, Peruzzi czy mniejszych  - Acciaiuoli, Buonaccorsi. Te większe nazywa Villani "filarami chrześcijaństwa". 

Franciszkanie mieli oczywiście wpływy i poparcie rodzin magnatów takich jak Bardi czy Peruzzi, którzy również anagażowali się w działalność dobroczynną. Villani podaje, że pewien bogacz pozostawił hojny spadek w postaci sześciu denarów dla każdego ubogiego mężczyzny, kobiety i dziecka w mieście (17 000 osób). Ponadto dał jeszcze trzy tysiące 
dodatkowo dla "szanowanych ubogich" (poveri vergognosi), to znaczy dla tych, którzy przebywają w szpitalach i więzieniach oraz braciom żebrakom (religiosi mendicanti), z których wszyscy otrzymali po 12 denarów.

Przy okazji ciekawe, że Rajmund Lull też był tercjarzem franciszkańskim, a był uważany za alchemika czy heretyka. Kto produkował takie legendy?

no właśnie. niby to przypadkiem a jednak...